ਇੱਕ ਸੂਰਜ ਜੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ 23 ਘੰਟੇ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਛੁਪਣ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ

✍️ ਲਿਖਤੁਮ: ਡਾ. ਮਿੱਠੂ ਮੁਹੰਮਦ, ਪ੍ਰੈਸ ਮੀਡੀਆ ਇੰਚਾਰਜ ਪੰਜਾਬ (MPAP & ACF)

“ਜਿਥੇ ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ ਡੁੱਬਦਾ ਸੀ – ਅੱਜ ਮੈਂ ਉਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਆਇਆ।”

ਇਹ ਵਾਕ ਇਕ ਸਿਆਸੀ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ — ਜਿਸਨੂੰ ਜਿਹੜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਸਾਡੇ ਵੱਡੇ-ਵਡੇਰੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ, ਅੱਜ ਮੈਂ ਅਸਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਯਾਤਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਮਨ, ਮੇਰੇ ਵਿਜ਼ਨ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਜੋਗਾਂ ਦੀ ਉਡਾਣ ਸੀ।

ਅਰੰਭ: ਇਕ ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਤਿਆਰੀ

11-12 ਜੁਲਾਈ 2025
ਦਿਨ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ, ਸਨੀਵਾਰ
ਮੇਰੇ ਰੱਬ/ ਮੇਰੇ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਵਾਲਾ ਦਿਨ।
ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਸੀਮਾ — ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਮਹਿਲ ਕਲਾਂ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਬਰਨਾਲਾ ਤੋਂ ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਧੀਆਂ, ਪੁੱਤਰਾਂ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ,ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਮਿਲ ਕੇ ਭਾਵੁਕਤਾ ਭਰੇ ਪਲਾਂ ਨਾਲ 11 ਜੁਲਾਈ ਦਿਨ ਸ਼ੁਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਏਅਰਪੋਰਟ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ । ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ, ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਤੇ ਦਿਲੋ ਦਿਲ ਤਕ ਸਜਿਆ ਹੋਇਆ ਇਕ ਸੁਪਨਾ, ਜੋ ਅੱਜ ਹਕੀਕਤ ਬਣਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਸਾਡੀ ਫਲਾਈਟ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਕਨੇਡਾ (ਟੋਰੰਟੋ) ਲਈ ਸੀ, ਪਰ ਸਟੇਅ ਲੰਦਨ ਸੀ — ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੀ। ਲੰਦਨ, ਉਹ ਧਰਤੀ ਜਿੱਥੇ ਕਦੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਰਾਜ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਦੂਨੀਆ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਵਿਗਿਆਨ ਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਮੱਥਾ ਝੁਕਦਾ ਸੀ।
ਮੈਂ ਇਤਿਹਾਸ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਸੂਰਜ ਨਹੀਂ ਡੁੱਬਦਾ”?
ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਉਡਾਣ: ਬੱਦਲਾਂ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆ

12 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 10:05 ਵਜੇ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਏਅਰਪੋਰਟ ਤੋਂ ਉਡਾਣ ਭਰੀ, ਤਦ ਸਾਡਾ ਮਨ ਵੀ ਉਸੇ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ।
38,000 ਫੁੱਟ ਦੀ ਉਚਾਈ ਤੇ 550 km/h ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ — ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਪਾਰ, ਧਰਤੀ ਦੀ ਹੱਦ ਤੋਂ ਉੱਤੇ।

ਮੈਂ ਜਹਾਜ਼ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਤੱਕਦਾ ਗਿਆ —
ਮਹਾਂਨਗਰਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ, ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਦੀਪਕ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ। ਬੱਦਲ, ਜਿਵੇਂ ਰੱਬੀ ਚਾਦਰਾਂ, ਜੋ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਢੱਕ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ।
ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਸੰਸਾਰ — ਇਥੇ ਨਾ ਜਾਤ ਪਾਤ,ਨਾ ਧਰਮ, ਨਾ ਭਾਸ਼ਾ, ਨਾ ਰਾਜਨੀਤੀ — ਸਿਰਫ਼ ਰੋਸ਼ਨੀ, ਸਿਰਫ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ, ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਾਂਤੀ।

ਲੰਦਨ ਦੀ ਧਰਤੀ: ਸੂਰਜ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ

ਲਗਭਗ 10 ਘੰਟਿਆਂ ਪਿਛੋਂ, ਅਸੀਂ ਲੰਦਨ ਦੇ ਹੀਥਰੋ ਏਅਰਪੋਰਟ ਉੱਤੇ ਉਤਰੇ।
3:00 ਪੀਐਮ (ਯੂਕੇ ਟਾਈਮ) – ਇਹ ਇੰਡੀਆ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ 5 ਘੰਟੇ ਪਿੱਛੇ ਸੀ।

ਲੰਦਨ ਦੀ ਵਾਤਾਵਰਨਿਕ ਠੰਢ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਭਰੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਮਿੱਟੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਘੰਟੀਆਂ ਵਜਾ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਸਾਡੀ ਇੱਥੇ 2 ਘੰਟੇ 30 ਮਿੰਟ ਦੀ ਸਟੇਅ ਸੀ। ਮੈਂ ਏਅਰਪੋਰਟ ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ:

> ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਹ ਲੋਕ ਹਾਂ ਜੋ ਕਦੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਹੇਠ ਵੱਸਦੇ ਸਾਂ, ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਉਹ ਲੋਕ ਹਾਂ, ਜੋ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਖੁਦ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਬਣ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ?

ਲੰਦਨ ਤੋਂ ਟੋਰੰਟੋ: ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਡਾਣ

5:30 ਵਜੇ ਸ਼ਾਮ — ਅਸੀਂ ਕਨੇਡਾ ਲਈ ਨਵੀ ਉਡਾਣ ਲਈ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਏ।
ਇਹ ਸਫਰ ਵੀ ਲਗਭਗ 11 ਘੰਟਿਆਂ ਦਾ ਸੀ — ਪਰ ਇਸਦੀ ਖਾਸੀਅਤ ਸੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ।

ਇਹੀ ਸੂਰਜ — ਜੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਚਲਿਆ ਸੀ, ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਸਾਡਾ ਸਾਥੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੈਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਕੈਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ,ਇਸ ਦਿਨ ਸੂਰਜ ਨੇ 23 ਘੰਟਿਆਂ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਮੈਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।

ਟੋਰੰਟੋ ਦੀ ਧਰਤੀ: ਜਿੱਥੇ ਆਪਣੇ ਵੱਸਦੇ ਨੇ

12 ਜੁਲਾਈ ਦਿਨ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ 9 ਵਜੇ ਸ਼ਾਮ (ਕਨੇਡਾ ਟਾਈਮ) — ਅਸੀਂ ਟਰੰਟੋ ਏਅਰਪੋਰਟ ਉੱਤੇ ਉੱਤਰੇ।
ਇਹ ਦਿਲਚਸਪ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਪਰ ਸੂਰਜ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇਥੇ ਸੂਰਜ 9:25 ਵਜੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਡੁੱਬਿਆ। ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੈਂ ਵੱਡੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਜੀ ਲਿਆ।

ਬਾਹਰ ਮੇਰਾ ਵੱਡਾ ਬੇਟਾ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਬਿਰ ਅਲੀ, ਵੱਡੀ ਨੂੰਹ ਇਫ਼ਰਾ, ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਬੇਟੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦਿਲਸ਼ਾਦ ਅਲੀ ਦੇ ਸੱਸ-ਸਾਹੁਰਾ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਤੇ ਮੂਰਤੀ ਬੇਗਮ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮਨੀ ਤੇ ਮਾਨੀ — ਸਾਰੇ ਗਰਮਜੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਨ ਲਈ ਖੜੇ ਸਨ।
ਗਲੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਪਲ — ਉਹ ਰਵਾਇਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਰੂਹ ਦੀ ਪੁਰਤਸਕਰੀਨ ਝਲਕ ਸੀ।

ਇੱਕ ਯਾਦਗਾਰ ਨਤੀਜਾ

ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਤਬਦੀਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਇਹ ਸਮਾਂ, ਰੋਸ਼ਨੀ, ਪਰਿਵਾਰ, ਇਤਿਹਾਸ, ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇਪਣ ਦਾ ਚਾਨਣ ਸੀ।

ਕਦੇ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਪੰਨੇ ਅੱਜ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸੜਕ ‘ਤੇ ਵਸਦੇ ਹੋਏ ਲੱਗੇ।
ਸੂਰਜ ਸਿਰਫ਼ ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਚਮਕਦਾ ਹੋਇਆ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।

📌 ਅੰਤ ਵਿੱਚ

ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਦੇ ਕਨੇਡਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਫਰ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸਵਾਲ ਰੱਖਿਓ —
ਸੂਰਜ ਕਿੰਨੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲਿਆ?
ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੌਣ-ਕੌਣ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ — ਸਿਰਫ਼ ਲੋਕ ਜਾਂ ਯਾਦਾਂ ਵੀ?

—
ਤੁਹਾਡਾ ਆਪਣਾ-ਡਾ. ਮਿੱਠੂ ਮੁਹੰਮਦ
(ਪ੍ਰੈੱਸ ਮੀਡੀਆ ਇੰਚਾਰਜ, ਮੈਡੀਕਲ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਐਂਟੀ ਕੁਰੱਪਸ਼ਨ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਇੰਡੀਆ ਪੰਜਾਬ)